این ویدیوکالها واقعا سمیاند و در روند تکامل زندگی قطعا حذف میشن. چرا سمیاند؟ چون فاکین نه ساعت ویدیوکال کردیم و حتی -جز دو ساعت آخرش که فقط با ندا بود- خوش هم نگذشت. در واقع قسمت هیجانانگیزش همون دو ساعت بود چون هیچوقت با ندا خارج از چت، دو نفره صحبت نکرده بودیم و اونجا هم اون سبک طنز رایج چتمون رو پیاده کردیم و نمیدونم بعد از چه مدت از خنده نفسم گرفت و اشک تو چشمم جمع شد :))
تو فکرم که چطوری با آدم جدید بیرون برم. بابام گفت دخترم، خودم میرسونمت که امن و امان و بیویروس برسی. ولی بابا! چطور میخوای منو ببری سر قرار؟ بعد از فکر کردنها به این نتیجه رسیدم که زودتر برم و بمونم و کتاب بخونم، تا زمان واقعی برسه و خود طرف بیاد. آیا عملیه؟ امیدوارم ریسکم بگیره! هیجان دارم.