دوست داشتن

۱۷ سالم نشده بود که فکر کردم من کی رو دوست دارم؟ اصلا گمون نکنم بتونم کسی رو دوست داشته باشم. حالا هم گاهی شگفت‌زده میشم که چقدر با این که به احساسات بقیه احترام می‌ذارم و باهاشون خوبم، اما دوسشون ندارم. 

ولی واقعیت اینه که یا کسی رو دوست ندارم یا واقعا دوسش دارم. این واقعنی‌ها تعداد خیلی کمی هستند. تو سال ۹۹ دو نفرشون بهم پشت کردن و باعث شدند تا همین لحظه یه درد دائمی توی قلبم داشته باشم. در عین حال توی همین سال هم دو نفر به دوست‌داشته‌هام اضافه شدن. بالاخره در هر دقیقه به ازای هر کسی که می‌میره نوزادی هم به دنیا میاد.